Wat een geluk als je met de eigenaar/beheerder van een ontoegankelijk gebied mee mag gaan kijken! Vlak bij huis, aan de voet van de Noordberg, tussen Veld en Beek en de A50-brug over de Nederrijn, daar is een natuurgebied en een landbouwgebied. Beide "Verboden Toegang". Nu mochten we meewandelen met de eigenaar van het natuurgebied.
Op de foto hiernaast zie je aan de horizon de schoorsteen van de Jufferswaard.
Ik kreeg het gevoel in een oerbos te wandelen, terwijl ik weet dat slechts ca 80 jaar geleden dit gebied in feite is uitgegraven voor de steenindustrie.
Er hangen op verschillende plaatsen camera's, want de nieuwe eigenaar (sinds 2016) bestudeert "zijn" natuurgebied zo nauwkeurig mogelijk, ook om de ontwikkeling in de loop der jaren te kunnen vastleggen.
Ik geniet van de wandeling, vanwege de natuur, maar ook vanwege de cultuurhistorische betekenis van dit gebied. Daarom is Hans Braakhuis er ook bij, collega bij het Historisch Genootschap Redichem. Hij is een goede fotograaf, maar ik beperk me hier tot mijn eigen foto's.
In dit beverblog is natuurlijk de beverbevolking van de kleiputten van belang.
Welnu: er zijn wel een tiental beverburchten in dit gebied. Met alle bijbehorende beverglijbanen uiteraard.
Beverdammen hebben we niet gezien. Dat ligt ook voor de hand, want er valt hier niks af te dammen. Het zijn in feite verschillende plassen die hier en daar met een slootje verbonden zijn, maar er valt geen niveauverschil van het water te creëren als er geen stromend water is.
Opvallend is het verschil tussen oude en nieuwe burchten. De eigenaar maakt zich zorgen over het gemiddeld dalende waterniveau in de kleiputten, waarvoor hij nog niet met zekerheid de verklaring kent.
Het lijkt er sterk op dat de bevers voortdurend nieuwe burchten
moeten maken omdat het water gemiddeld dalende is in alle kleiputten hier.
Deze nieuwe burcht ligt duidelijk lager dan die op de voorgaande foto, terwijl ze op slechts ca 20 m. afstand van elkaar liggen.
Hoewel er zijn waarschijnlijk ook hier wel vossen zijn, hebben de bevers hier weinig last van verstoring door mensen.
Misschien verklaart dit toch dat op sommige plaatsen kort geleden (geen sprake van recente hoge waterstanden) takken op ca 1 m. boven de grond konden worden afgeknaagd, wel dicht bij het water overigens.
