Een deel van de "knaagboom in het ijs" is nu geveld

Er is verder geknaagd aan de boom die we eind februari zo mooi in het ijs zagen staan. Die hoog aangeknaagde tak bungelt er nog steeds en die zal ook nog wel een tijdje zo blijven hangen. tot het volgende hoge water als het aan de bevers ligt, of totdat dezelfde tak helemaal onderaan wordt afgeknaagd, een fluitje van een cent voor bevers.
Grappig is nu dat de zwakste plek van de dikste stam kennelijk te hoog zit om het knaagwerk af te maken. Ze hebben daarentegen wel aan de oeverzijde het veel oudere knaagwerk ververst (zie de lichte vlekken op de dikste stam), maar nog niet zover dat de boom daarop breekt. Wel is de al zwakke plek van februari (zie vorig blog) nu doorgeknakt van de hangende tak, van hieruit gezien rechts aan de boom. En die tak is helemaal kaal gevreten in het water.

Ik ben nog eens gaan kijken naar de plek waar de beverdam is weggehaald in opdracht van de beheerders. Er is daar niets nieuws te bekennen. Wel zie je nu de oudere beversporen wel heel duidelijk nu de vegetatie er nog zo winters bij ligt:

de glijbaan waar de bevers oversteken van de beek het moeras in en

de sloot die de bevers hebben uitgediept om het hout voor de dam uit het taludbosje te slepen tussen het weiland en de weg N225. De dam lag links van die sloot op deze foto. Rechts is de N225.
Ik vrees dat dit bijzondere bosje helemaal zal moeten verdwijnen volgend jaar als daar het snelfietspad van Wageningen naar Arnhem, aan deze kant van de N225, aangelegd wordt. Nu is dit een interssante voedselbron voor de Jufferwaardse bevers die volgens Karel ook aan de overkant van de N225 een burcht hebben in een eilandje in de beek. Misschien kan ik daar binnenkort eens gaan kijken. Het is daar privé terrein.